విజయవాడ గ్రామంలో అమ్మవారి గుడి ఉంది. ఆ అమ్మవారి పేరు ‘గోగులమ్మ’. దసరా పండుగకు గ్రామంలోని వాళ్లు ఏడాదికి ఒకరు చొప్పున అమ్మవారికి చీరకొని ఇవ్వటం ఆచారం. శివయ్య అనే ధనవంతుడు, అతని భార్య సూరమ్మ ఆ ఊరికి కొత్తగా వచ్చారు. దసరా ఉత్సవాలు దగ్గర పడటంతో గుడి పూజారి అమ్మవారికి చీర కొనివ్వమని శివయ్య కుటుంబాన్ని కోరాడు. ‘భార్య పిసినారి, ఖర్చుకు ఒప్పుకోదు’ అని లోపల భయంగా ఉన్నప్పటికీ ఊరిపెద్దల ముందు పరువుపోతుందని ‘సరే’ అన్నాడు శివయ్య.
శివయ్య అనుకున్నట్లే చీరకొనివ్వటానికి అంగీకరించలేదు సూరమ్మ. ‘‘మనం ఈ ఊరిలో ఉండవలసిన వాళ్లం, ఊరి వారితో సఖ్యంగా ఉండకపోతే బాగుండదు’’ అని శివయ్య నచ్చచెప్పడంతో అయిష్టంగా ఒప్పుకుంది. కాని డబ్బులు ఎక్కువ ఖర్చు కాకుండా నాసిరకం చీరను కొని తెచ్చింది. తమ తాహతుకు ఆ చీర ఇస్తే బాగుండదనీ, అందరూ నవ్వుకుంటారని శివయ్య చెప్పినా వినలేదు సూరమ్మ. దసరా వచ్చింది. ఆ చీరను తీసుకొని గుడికి వెళ్లారు దంపతులు. పూజా కార్యక్రమం ముగిశాక చీర ఇవ్వమని అడిగితే సూరమ్మ చీర తీసి ఇచ్చింది. ఆ చీరను చూసి అందరూ ముసిముసిగా నవ్వుకోవడం చూసి తలకొట్టేసినట్లయింది శివయ్యకి. సూరమ్మ అందమైన పట్టుచీర, నగలను ధరించి వచ్చింది.
ఆ చీరను ‘అమ్మవారి’కి చుట్టి పసుపు, కుంకుమ పెట్టి సూరమ్మకు తిరిగి ఇచ్చాడు పూజారి. ‘‘ఇదేమిటి చీరను తిరిగి ఇచ్చేస్తున్నారు?’’ అని సూరమ్మ ఆశ్చర్యంగా అడిగింది. ‘‘అంతేనమ్మా, అందరికీ శుభం కలగాలని తప్ప అమ్మవారికి ఉంచటం కోసం కాదు. ఈ చీరను ఎవరికీ ఇవ్వకుండా మీరే కట్టుకోవాలి’’ అని పూజారి చెప్పటంతో సూరమ్మ ఖంగుతింది. చీరను అమ్మవారికే ఉంచుతారనుకుని నాసిరకం చీరను తెచ్చింది సూరమ్మ. ఆ సంఘటనతో ఆమెకి ఏం మాట్లాడాలో అర్థం కాలేదు. ఇంటికి వెళ్లిన తర్వాత శివయ్య ఆమెను మందలించాడు. ‘‘అమ్మవారికి పెట్టే చీర విషయంలో పిసినారితనం పనికిరాదు’’ అని బుద్ధి చెప్పాడు. తప్పు తెలుసుకున్న సూరమ్మ ఆ రోజునుంచి మంచిగా ప్రవర్తించడం అలవాటు చేసుకుంది.
శివయ్య అనుకున్నట్లే చీరకొనివ్వటానికి అంగీకరించలేదు సూరమ్మ. ‘‘మనం ఈ ఊరిలో ఉండవలసిన వాళ్లం, ఊరి వారితో సఖ్యంగా ఉండకపోతే బాగుండదు’’ అని శివయ్య నచ్చచెప్పడంతో అయిష్టంగా ఒప్పుకుంది. కాని డబ్బులు ఎక్కువ ఖర్చు కాకుండా నాసిరకం చీరను కొని తెచ్చింది. తమ తాహతుకు ఆ చీర ఇస్తే బాగుండదనీ, అందరూ నవ్వుకుంటారని శివయ్య చెప్పినా వినలేదు సూరమ్మ. దసరా వచ్చింది. ఆ చీరను తీసుకొని గుడికి వెళ్లారు దంపతులు. పూజా కార్యక్రమం ముగిశాక చీర ఇవ్వమని అడిగితే సూరమ్మ చీర తీసి ఇచ్చింది. ఆ చీరను చూసి అందరూ ముసిముసిగా నవ్వుకోవడం చూసి తలకొట్టేసినట్లయింది శివయ్యకి. సూరమ్మ అందమైన పట్టుచీర, నగలను ధరించి వచ్చింది.
ఆ చీరను ‘అమ్మవారి’కి చుట్టి పసుపు, కుంకుమ పెట్టి సూరమ్మకు తిరిగి ఇచ్చాడు పూజారి. ‘‘ఇదేమిటి చీరను తిరిగి ఇచ్చేస్తున్నారు?’’ అని సూరమ్మ ఆశ్చర్యంగా అడిగింది. ‘‘అంతేనమ్మా, అందరికీ శుభం కలగాలని తప్ప అమ్మవారికి ఉంచటం కోసం కాదు. ఈ చీరను ఎవరికీ ఇవ్వకుండా మీరే కట్టుకోవాలి’’ అని పూజారి చెప్పటంతో సూరమ్మ ఖంగుతింది. చీరను అమ్మవారికే ఉంచుతారనుకుని నాసిరకం చీరను తెచ్చింది సూరమ్మ. ఆ సంఘటనతో ఆమెకి ఏం మాట్లాడాలో అర్థం కాలేదు. ఇంటికి వెళ్లిన తర్వాత శివయ్య ఆమెను మందలించాడు. ‘‘అమ్మవారికి పెట్టే చీర విషయంలో పిసినారితనం పనికిరాదు’’ అని బుద్ధి చెప్పాడు. తప్పు తెలుసుకున్న సూరమ్మ ఆ రోజునుంచి మంచిగా ప్రవర్తించడం అలవాటు చేసుకుంది.
No comments:
Post a Comment